Απτόητος στη βροχή, μα και στον άνεμο
Απτόητος στο χιόνι, μα και στη ζέστη του καλοκαιριού
Δυνατός στο σώμα
Ελεύθερος από κάθε επιθυμία
Ακλόνητος στο θυμό
Πάντα με ένα γαλήνιο χαμόγελο στα χείλη
Λίγο ρύζι, σούπα και λαχανικά θα αρκούν για να βγάλω τη μέρα
Πάντα θα βάζω τον εαυτό μου τελευταίο σε όλα
Θα βλέπω καλά και θα αφουγκράζομαι, θα μαθαίνω και ποτέ δεν θα ξεχνώ
Θα ζω σε ένα αχυροσκέπαστο καλυβάκι στο λιβάδι, στη σκιά ενός πευκοδάσους
Εάν στην Ανατολή υπάρχει άρρωστο παιδί, θα πηγαίνω να το φροντίζω
Εάν στη Δύση κάποια μητέρα έχει αποκάμει, θα πηγαίνω να την ξαλαφρώνω
Εάν στο Νότο κάποιος πεθαίνει, θα πηγαίνω να τον παρηγορώ πως δεν χρειάζεται να φοβάται
Εάν στο Βορά φιλονικούν ή λογομαχούν, θα τους σταματώ λέγοντάς τους να μη χαραμίζονται για μικροπρέπειες
Σε καιρούς ξηρασίας, θα χύνω δάκρυα
Στην παγωνιά του καλοκαιριού, θα βαδίζω σκεφτικός και προβληματισμένος
Θα με φωνάζουν όλοι τιποτένιο, δεν θα με επαινούν, μα ούτε θα με παίρνουν στα σοβαρά

Τέτοιος άνθρωπος θέλω να γίνω.